Stosunki niemiecko-rosyjskie i Nord Stream 2: komentarze w prasie
#Ost-Auschuss #Niemcy #Rosja #firmy #NordStream2
Przedstawiciele niemieckich firm zrzeszonych w ramach Komisji Wschodniej Gospodarki Niemieckiej (Ost-Auschuss) z niepokojem odnotowują załamanie handlu RFN z Federacją Rosyjską w czasie pandemii COVID-19; w ich ocenie stan stosunków niemiecko-rosyjskich jest podobny do tego z okresu zimnej wojny. Zdaniem niemieckich przemysłowców ważną rolę odgrywają w tym kontekście unijne sankcje nałożone na Rosję po aneksji Krymu w 2014 r. oraz reakcja na nie władz rosyjskich. Dodatkowo całą sytuację skomplikował - według nich - twardy kurs administracji D. Trumpa wobec projektu Nord Stream 2 i groźba nałożenia kolejnych, amerykańskich sankcji.
Zdaniem komentatora „Handelsblatt” ds. międzynarodowych Mathiasa Brüggmanna, gazociąg Nord Stream 2 stał się „zakładnikiem geopolityki”, a RFN i państwa UE nie powinny się „ugiąć’ przed eksterytorialnymi sankcjami USA, szczególnie jeśli chcą obronić unijną suwerenność i wzmocnić swoją pozycję w procesie odbudowy stosunków z nową amerykańską administracją. Zdaniem M. Brüggmanna - spór wokół Nord Stream 2 nie może obciążać relacji gospodarczych i politycznych między Niemcami a Rosją, dlatego ta strategiczna inwestycja powinna zostać raz jeszcze przemyślana, gdyż jest ważna, ale „nie niezastąpiona”.
Analityk zwrócił również uwagę na obecną sytuację gospodarczą Federacji Rosyjskiej i na jej uzależnienie od eksportu surowców energetycznych; ponadto podkreślił problemy biurokracji, korupcji oraz względnego zacofania Rosji w porównaniu z wieloma dużymi państwami wschodzącymi. Zauważył też, że pomimo swojej wielkości, populacji i bogactwa surowców, Rosja zajmuje obecnie dopiero czwarte miejsce w handlu RFN ze Europą Wschodnią, a wyprzedzają ją takie państwa, jak: Polska, Czechy i Węgry. Biorąc pod uwagę nieprzejednane stanowisko władz rosyjskich, Brüggmann wskazał, że choć realizacja wielu przyszłych projektów z Rosją byłaby możliwa (np. wdrożenie technologii wodorowych), to jednak nie jest ona jedyną alternatywą, ponieważ rośnie konkurencja ze strony państw w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie (szczególnie w kontekście odnawialnych źródeł energii i „zielonego” wodoru). (WO)