Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 17 czerwca 1991 r.

Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy miał przełomowe znaczenie dla stosunków polsko-niemieckich w skali historycznej. Był pierwszym tego typu aktem prawnomiędzynarodowym, który zakładał tak wszechstronne uregulowanie wzajemnych stosunków głównie z uwagi na potrzebę wyznaczenia ich kierunków na przyszłość. Zwłaszcza nowe sąsiedztwo obu państw, ale także strategiczna reorientacja Polski na Zachód zdeterminowały porozumienie polsko-niemieckie, a perspektywy jego realizacji w ramach europejskich zostały przypieczętowane postanowieniami traktatu. Dokument ten ustalił podstawy współpracy we wszystkich ważniejszych dziedzinach, jak bezpieczeństwo, gospodarka, poparcie Niemiec dla włączania Polski do Wspólnot Europejskich, współpraca przygraniczna i regionalna, rolnictwo, zabezpieczenie społeczne, współpraca naukowa i techniczna, ochrona środowiska, transport, sytuacja mniejszości narodowych, współpraca kulturalna czy młodzieżowa.